ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής (έτος ίδρυσης 1967), στο πλαίσιο της πολυετούς του παρουσίας στο χώρο της Λόγιας Σύγχρονης Μουσικής υπό τη μπαγκέτα του διαπρεπή αρχιμουσικού και συνθέτη Θόδωρου Αντωνίου, δίνει συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014 και ώρα 20:30, με τίτλο Εργαστήρια Νέων Συνθετών – Νέοι Έλληνες Δημιουργοί Σήμερα.
Από το 1997 ο μαέστρος Αντωνίου υλοποιεί σειρά εργαστηρίων νέων Ελλήνων Συνθετών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με σκοπό την εκπαιδευτική – δημιουργική διαδικασία και συνεργασία ανάμεσα στον μαέστρο, το νέο συνθέτη και τους μουσικούς. Η ιδέα που με πολύ θέρμη αγκαλιάστηκε από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και υλοποιείται κάθε χρόνο, δίνει τη δυνατότητα στους νέους δημιουργούς να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να την τελειοποιήσουν μέσα στο πλαίσιο της πρόβας και της αγαστής συνεργασίας. Ο μαέστρος προτείνει, συνεργάζεται με τους νέους δημιουργούς και φέτος σε συνεργασία με τον καθηγητή σύνθεσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου κ. Ιωσήφ Παπαδάτο, καθοδηγούν τους πρωτοεμφανιζόμενους στο Μέγαρο Μουσικής συνθέτες.
Στη συναυλία θα παρουσιαστούν οι νέοι συνθέτες με τα έργα τους:

1. Γιώργος Καραμήτρος: Stille aus dem jenseits (2013), για ενόργανο σύνολο.
«Το έργο αποτελείται από πέντε ενότητες, καθεμιά από τις οποίες έχει την δική της υφή, την δική της αρμονία, τις δικές της ρυθμομελωδικές εκφάνσεις, τους δικούς της εσωτερικούς διαλόγους καθώς και το δικό της υλικό. Η σιωπή είναι κάτι που δεν μπορούμε να ακούσουμε. Είναι ουσιαστικά η απουσία του ήχου. Παρόλα αυτά η σιωπή μπορεί να αποδοθεί και μέσα από τον ήχο αποκτώντας έτσι μιαν άλλη διάσταση- όχι μέσα από την κυριολεκτική χρήση της έννοιας, αλλά μέσα από μια πιο φιλοσοφική της πλευρά. Η έννοια της σιωπής μέσα από το έργο, έχει ως σκοπό να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίζει ο συνθέτης αλλά και το πως αντιλαμβάνεται ο ίδιος τα αποτελέσματα της στον δικό του εσωτερικό κόσμο. Είναι ένα έργο με ιδιαίτερη εσωτερικότητα, από την οποία αναδεικνύονται, η αντίληψη του συνθέτη όσον αφορά την σιωπή, την οργάνωση του ήχου, της αρμονίας και των ρυθμομελωδικών σχημάτων».

2. Μάνος Μαρκαντώνης: Γένεσις (2013), για ενόργανο σύνολο.
«Η έμπνευση του έργου Γένεσις βασίζεται στη περιγραφή του φαινομένου της μεγάλης έκρηξης, γνωστού και ως Big Bang. Είναι η πιο διαδεδομένη θεωρία της σύγχρονης επιστημονικής κοσμολογίας. Το έργο στηρίζεται στην ατμόσφαιρα που θέλει να δημιουργήσει ο συνθέτης, περιγράφοντας τα πρώτα στάδια του γεγονότος με τη βοήθεια μιας διευρυμένης ηχητικής παλέτας. Ξεκινά από την απόλυτη σιωπή, εξελίσσεται με τη χρήση ήχων και οδηγείται προς τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης, της εκκίνησης δηλαδή από την οποία προέρχονται τα πάντα. Στη συνέχεια τα μουσικά συμβάντα που έρχονται σαν ακολουθία του μεγάλου δραματικού φαινομένου, αποκτούν πλοκή, αρμονική και ρυθμική οργάνωση, περιγράφοντας τη γέννηση και εξέλιξη των πρώτων δομικών λίθων της ύλης».

3. Λάμπρος Πετσούλας: A clean well-lighted place (2013), για ενόργανο σύνολο.
«Αφορμή για το έργο αυτό είναι ένα διήγημα του Ernest Hemingway με τον ίδιο τίτλο. Βασικός του άξονας είναι η μοναξιά, η έλλειψη ελπίδας και η αέναη αναζήτηση για ένα ‘’καθαρό καλοφωτισμένο μέρος’’ που όμως δεν βρίσκεται, αλλά κι αν βρεθεί κρατάει μόνο για λίγο κι ύστερα ξεγλιστράει. Αν και πολλοί άνθρωποι παλεύουν με την απελπισία ο καθένας αγωνίζεται μόνος. Το νόημα της ζωής χάνεται κι ο άνθρωπος γίνεται μια ασήμαντη κουκίδα μέσα σε μια μεγάλη θάλασσα ανυπαρξίας».

4. Ιωσήφ Παπαδάτος: Κασταλία, έργο 102 (2013), για ενόργανο σύνολο.
«Στον Παρνασσό, εκεί που ενώνονται οι Φαιδριάδες πέτρες με την γη, δίπλα από το Μαντείο και τον Ομφαλό της μητέρας Γης ρέει η αστέρευτη Κασταλία πηγή. Η πηγή του εξαγνισμού και των Μουσών. Ο χώρος που επιτελεί την αιώνια σύζευξη της ηλιολατρικής και ουράνιας Απολλώνιας παρουσίας με τις χθόνιες Μητρικές θεότητες.
Αφετηρία του έργου αποτέλεσε μια φανταστική εικόνα ονειρικής διαύγειας, στην οποία ο συμπαντικός ποιητής Ορφέας μέσω της υπέρβασης των αντιθέτων εκτινάσσει την ύπαρξη προς την ευδαιμονία και την αθανασία.
Το έργο, χωρίς περιγραφική διάθεση, αντλεί το υλικό του από ελάχιστους αρμονικούς σχηματισμούς, που άλλοτε μεταλλάσσονται και άλλοτε επανέρχονται σε πολυφωνική ή ομοφωνική υφή».

5. Άντης Σκορδής: TIR…MBO! (2013), για ενόργανο σύνολο.
«Όταν ένα σύνολο σμίγει, με σκοπό την κάθαρση, την εξαθλίωση, την συλλογική πνευματική μεταφορά ή χωρίς σκοπό! Το μέσο, χρειάζεται …ίσως…απλά για να ξέρουμε ποιόν να φταίξουμε, ή πoιον να ευχαριστήσουμε.

ΤΙΡ-ΜΠΟ!!
Τον ήλιον έβλαψεν, Τζαι μάς τι να μας κάμεις!
πιον…
Ξυλοπαούρα η μπόρα εν λογιέτε!!
πε το καλά, τζαι μεν το πείς,
να μεν το δείς…
γιατί στο δείν, εν σε ακούει…
τζι’αμαν τον δείς!!!
μεν φοηθείς, κρύψε τζι’ακου την
να σε θωρεί πως νώθεις….».

6. Βιτάλης Καραγκεζίδης Νοείν (2013), για ενόργανο σύνολο.
«Το έργο, Νοείν, είναι το πρώτο μέρος του τριπτύχου Νοείν/Είναι/Λέγειν. Στο Περί φύσεως, ο Παρμενίδης ασχολείται με τις τρεις αυτές έννοιες μαζί αλλά και ξεχωριστά με τρόπο που όχι μόνο έγινε αφετηρία και με ενέπνευσε να γράψω, αλλά και που ταιριάζει στη δική μου συνθετική σκέψη. Το Νοείν είναι και αναφορά στο έργο Quattro Pezzi su una nota sola του Giacinto Scelsi όσον αφορά το φθογγικό υλικό. Οτιδήποτε «ακούγεται» στο κομμάτι, προέρχεται, βασίζεται ή αναφέρεται στους τέσσερις αυτούς φθόγγους. Το δεύτερο μισό του κομματιού έχει ως πρόκληση και στόχο την ψευδαίσθηση – ψυχοακουστικά – της συνεχούς επιτάχυνσης».

7. Φαίδρα Χάφτα-Δούκα moving when clocks (2013), για ενόργανο σύνολο.

Παίζει το
Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής
Γιώργος Παναγιωτόπουλος βιολί, Ηλίας Σδούκος βιόλα, Λευκή Κολωβού βιολοντσέλο, Ιβόνα Γκλίνκα φλάουτο, Άγγελος Πολίτης & Μίνα Τσάμου κλαρινέτο, Χρήστος Καλούδης κόρνο, Μαξίμ Μανκόβσκι κρουστά & Βίκυ Στυλιανού πιάνο.

Μουσική Διεύθυνση: Θόδωρος Αντωνίου
Υπεύθυνος Συγκροτήματος: Ιάκωβος Κονιτόπουλος

Πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τηλ. 2107282333